خاطرهٔ سکوت نسیمی است از شعر عربی. شعر عربی، با آن سابقۀ دیرینه‌ای که آمیختگی زبان فارسی و عربی دارد، در ایران امروز مهجور است. دیر آشنایی زبان و فرهنگ عربی معاصر، به خصوص در شمال آفریقا، به دلیل فاصله‌هایی که جهان سیاست میان دو فرهنگ ایجاد کرده است. موجب شده است ایرانیان روزگار ما با ادبیات معاصر عرب ارتباطی زنده و مؤثر نداشته باشند. چه اینکه روشنفکری در ایران و شمال آفریقا نیز، با اینکه مسیرهایی مشابه پیش‌رو داشته و موانع و ناهمواری‌هایی را از یک جنس پشت‌سر گذاشته است، دو چهرۀ متفاوت یافته است. روشنفکران ایرانی و عرب هر دو در مواجهه با غرب و اندیشه‌های مدرن تجربه‌هایی متفاوت داشته‌اند. افسوس که این تجربه‌ها در گفتگو با یکدیگر به آفرینش تجربه‌ای نو و صدایی تازه راه نبرده است.

باری،خاطرهٔ سکوت که ترجمۀ دفتری از شعرهای شاعر خوش قریحه، اندیشمند و معاصر عرب است می‌تواند گامی در راه بازیافتن آشنایی میان دو فرهنگ باشد؛ دو فرهنگ تازه که هر یک ریشه در جهان باستان و اعماق تاریخ دارند و امروز صدایی تازه از آن‌ها شنیده می‌شود. امید که این تلاش در راستای هموار کردن راهی چنین پرماجرا پرفایده باشد.